Ποιες εκπαιδευτικές αρμοδιότητες περνούν στους δήμους

Δεκαοκτώ αρμοδιότητες της παιδείας και του αθλητισμού περνούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση , σύμφωνα με το σχέδιο νόμου ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Ειδικότερα στο άρθρο 75 παρ. Ι του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, υπό τον τομέα στ΄ («Παιδείας,Πολιτισμού και Αθλητισμού»), προστίθενται οι ακόλουθες αρμοδιότητες:

«1. Η εκτέλεση προγραμμάτων διά βίου μάθησης στο πλαίσιο του αντίστοιχου εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.

2. Η συγκρότηση επιτροπής καταλληλότητας, επιλογής και εκτίμησης της αξίας οικοπέδου
για την ανέγερση διδακτηρίου, καθώς και επιλογής οικοπέδου μετά κτιρίου κατάλληλου να
χαρακτηρισθεί ως διδακτήριο.

3. Η απαλλοτρίωση οικοπέδων για τις ανάγκες της σχολικής στέγης, καθώς και η ανέγερση σχολικών κτιρίων, με εξαίρεση το νομό Αττικής και τη μητροπολιτική ενότητα Θεσσαλονίκης.

4. Η μίσθωση ακινήτων για τη στέγαση δημόσιων σχολικών μονάδων, η στέγαση και συστέγαση αυτών και σε περίπτωση συστέγασης ο καθορισμός της αποκλειστικής χρήσης ορισμένων χώρων του διδακτηρίου, από κάθε σχολική μονάδα, καθώς και της κοινής χρήσης των υπολοίπων χώρων και των ωρών λειτουργίας της κάθε συστεγαζόμενης σχολικής μονάδας.

5. Η διάθεση διδακτηρίου για άλλες χρήσεις κοινής ωφέλειας ή για την πραγματοποίηση
εκδηλώσεων, κοινού ενδιαφέροντος, σε συνεργασία με τη Σχολική Επιτροπή.

6. Η μεταφορά μαθητών από τον τόπο διαμονής στο σχολείο φοίτησης, περιλαμβανομένης της μεταφοράς των μαθητών σχολείων ειδικής αγωγής, καθώς και της μεταφοράς και σίτισης μαθητών μουσικών γυμνασίων και λυκείων.

7. Η εποπτεία και ο έλεγχος των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων.

8. Η έγκριση της εγκατάστασης, μεταφοράς ή επισκευής τηλεφωνικών συνδέσεων (κυρίων, δευτερεουσών, πρόσθετων και παράλληλων) στα σχολεία.

91. Η οργάνωση συναυλιών ή άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων για τους μαθητές, κατόπιν
έγκρισης της Σχολικής Επιτροπής.

10. Ο διορισμός και η αντικατάσταση διοικητών των ιδρυμάτων, που χορηγούν υποτροφίες,
εφόσον έχουν τοπική σημασία.

11. Η έγκριση οποιασδήποτε μίσθωσης ιδιωτικού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης για
μεταφορά προσώπων και υλικών προς κάλυψη σχολικών αναγκών

12. Ο καθορισμός κοινωφελούς χρήσης των σχολείων σε περίπτωση παύσης της λειτουργίας τους.

13. Η κατανομή πιστώσεων στις Σχολικές Επιτροπές για την επισκευή και συντήρηση των σχολικών κτιρίων.

14. H επιβολή κυρώσεων, κατά τις ισχύουσες διατάξεις, στους γονείς και κηδεμόνες που δεν εγγράφουν τα παιδιά τους στο σχολείο και αμελούν για την τακτική φοίτησή τους.

27. Η διακοπή μαθημάτων, λόγων έκτακτων συνθηκών ή επιδημικής νόσου, εντός των διοικητικών ορίων του οικείου δήμου.

15. Η χορήγηση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών μουσικών ιδρυμάτων (Ωδείων, μουσικών σχολών, χορωδιών, συμφωνικών ορχηστρών και συγκροτημάτων μουσικής δωματίου), σύμφωνα με τις διατάξεις του β.δ/τος 16/1966 (ΦΕΚ 7, Α).

16. Η συμμετοχή εκπροσώπου του οικείου δήμου στην οργανωτική επιτροπή φεστιβάλ,
τοπικής εμβέλειας.

17. Η επιχορήγηση ν.π.ι.δ. τα οποία αναπτύσσουν πολιτιστικού χαρακτήρα δραστηριότητες
στη χωρική αρμοδιότητα του δήμου».

18. Η άσκηση εποπτείας επί των Εθνικών Αθλητικών Κέντρων, που καθορίζονται με
απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και
Πολιτισμού και Τουρισμού. Με την απόφαση αυτή, η οποία εκδίδεται κατόπιν γνώμης της
Κεντρικής Ένωσης Δήμων, εντός έτους από τη δημοσίευση του παρόντος, προσδιορίζονται
ειδικότερα τα Εθνικά Αθλητικά Κέντρα, κατ΄ αντιστοιχία προς τους οικείους δήμους,
εξειδικεύονται τα θέματα που αναφέρονται στην εποπτεία, καθώς και κάθε σχετικό τεχνικό, λεπτομερειακό και διαδικαστικό ζήτημα.

Πηγή: Διαδικτυακός τόπος: www.esos.gr, 29/4/2010

Μεγάλο σκάνδαλο με τις μεταφορές μαθητών

Η κομπίνα για τρεις νομούς της Βόρειας Ελλάδας, ανάμεσά τους και η Θεσσαλονίκη, επιβεβαιώθηκε και από το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, το πόρισμα του οποίου προκάλεσε την παρέμβαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης.

Με βάση το πόρισμα, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας, Ευάγγελος Μπακέλας, παρήγγειλε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και ζητεί να διερευνηθεί αν στοιχειοθετείται το αδίκημα της απιστίας.

Αυτές οι παρατυπίες που αποκαλύπτονται στο πόρισμα του περιφερειακού γραφείου Θεσσαλονίκης του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, είχαν κατά καιρούς καταγγελθεί από τις τοπικές ΕΛΜΕ και το θέμα έφτασε μέχρι την Ευρωβουλή. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Νομαρχία Δράμας για το σχολικό έτος 2006-2007 δαπάνησε 19.500 ευρώ για τη μεταφορά μόλις ενός μαθητή, ενώ η Νομαρχία Σερρών για το σχολικό έτος 2004-2005 δαπάνησε 27.982 ευρώ για τη μεταφορά 5 μαθητών και 32.871 ευρώ για τη μεταφορά δύο μαθητών.
Εισαγγελέας παρεμβαίνει στο μεγάλο σκάνδαλο με τις παράνομες αναθέσεις σε μισθώσεις τουριστικών λεωφορείων για τη μεταφορά μαθητών, που είχαν ως αποτέλεσμα να ζημιώνεται το Ελληνικό Δημόσιο.

Η Νομαρχία Θεσσαλονίκης κατά το σχολικό έτος 2004-2005 έδωσε 2.253.623 ευρώ πάνω από την προβλεπόμενη πίστωση για την προκηρυχθείσα σύμβαση, ενώ την επόμενη χρονιά η υπέρβαση έφτασε στα 4.905.783 ευρώ και το έτος 2006-2007 στα 4.113.972 ευρώ.

Το 2005-2006 η Νομαρχία Θεσσαλονίκης ανέθεσε απευθείας 9 δρομολόγια, με ανώτατη επιτρεπόμενη ημερήσια δαπάνη της τάξης των 857 ευρώ, με την τιμή των 2.795 ευρώ, δηλαδή υπέρβαση της τάξης του 300%.

Η ίδια νομαρχία, πάντα κατά το σχολικό έτος 2005-2006, αναθέτει απευθείας δρομολόγια μεταφοράς μαθητών στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης έναντι ποσού 2.000 ευρώ ημερησίως, ενώ η ανώτατη επιτρεπόμενη δαπάνη ανέρχεται σε 262,02 ευρώ.

Το εντυπωσιακό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι το Πανόραμα είναι αστική περιοχή και οι μαθητές πρέπει να μετακινούνται με δική τους δαπάνη, καταβάλλοντας μειωμένο εισιτήριο κατά 50%.

Πηγή: Εφημερίδα ΤΟ ΕΘΝΟΣ, 29/4/2010

....................................................................

Σημείωμα σύνταξης: Και να σκεφτεί κανείς ότι ένα από τα επιχειρήματα του κλεισίματος εκατοντάδων ολιγοθέσιων σχολείων της χώρας - που οδήγησε στο μαρασμό και στην απαξίωση χιλιάδων χωριών και στην κατάργηση κάθε έννοιας αποκέντρωσης και υποστήριξης των αγροτικών περιοχών- ήταν και η εξοικονόμηση χρημάτων από τη μείωση του αριθμού των απαιτούμενων εκπαιδευτικών. Αντ' αυτού βλέπουμε να γίνεται διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και υπέρβαση κατά πολύ του προηγούμενου κόστους. Και σε αυτή την απάτη εμπλέκονται: τοπική αυτοδιοίκηση, νομαρχίες, τουριστικά γραφεία κ.ά. Είναι εξάλλου γνωστό τοις πάσι πως οι τοπικοί άρχοντες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη σωστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, αλλά ψάχνουν διαρκώς αιτίες για την απομύζηση και του τελευταίου ευρώ από το δημόσιο κορβανά, αδιαφορώντας για τις γενικότερες δημοσιονομικές συνέπειες των πράξεών τους.

Είναι πιθανή μια χρεωκοπία της χώρας;

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Επειδή τελευταία φουντώνουν τα σενάρια περί χρεοκωπίας της χώρας και επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους δημοσιεύουμε το άρθρο του Δ. Καζάκη - δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο μήνα στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ - το οποίο πιστεύουμε ότι είναι αρκετά διαφωτιστικό...

Ολόκληρο το οικονομικό σύστημα της χώρας τελεί υπό καθεστώς χρεωκοπίας.
Η κυβέρνηση μαζί με τα ποικίλα «παπαγαλάκια» των εγχώριων και διεθνών κυκλωμάτων έχουν στήσει μια ολόκληρη επιχείρηση για να πείσουν ότι η χώρα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα χρεωκοπίας, όσο ακολουθεί πιστά τις έξωθεν εντολές και όσο παραδίδεται ανυπεράσπιστη και ανοχύρωτη στις πιέσεις των αγορών και των ευρωκρατούντων. Το παράξενο είναι ότι αυτό το παραμύθι φαίνεται να πιάνει περισσότερο στο εσωτερικό της αριστεράς. Για πολλούς στην αριστερά η φιλολογία περί χρεωκοπίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κόλπο της κυβέρνησης και των αγορών για να επιβάλουν την αντιλαϊκή τους πολιτική. Δεν υπάρχει ζήτημα χρεωκοπίας, λένε, μόνο πρόβλημα κόστους και διαθεσιμότητας δανεισμού, αυτό είναι όλο. Άλλωστε η Ε.Ε. έχει συμφέρον να μην αφήσει την Ελλάδα να χρεωκοπήσει, επαναλαμβάνουν μαζί με την επίσημη προπαγάνδα.

Υπάρχει, λοιπόν, ζήτημα χρεωκοπίας για την Ελλάδα; Όποιος δεν έχει τυφλωθεί ακόμη από την επίσημη προπαγάνδα, γνωρίζει πολύ καλά ότι ολόκληρο το οικονομικό σύστημα της χώρας τελεί υπό καθεστώς χρεωκοπίας. Αυτή είναι η αλήθεια. Κι αυτό γιατί η χρεωκοπία δεν επέρχεται μόνο όταν βγαίνουν επίσημα οι κυβερνώντες και αναγγέλλουν το γνωστό από την εποχή του Χ. Τρικούπη «δυστυχώς, επτωχεύσαμεν». Ούτε η χρεωκοπία εξαρτάται από το αν και κατά πόσο θα συνεχίσει να βρίσκει το κράτος πηγές δανεισμού. Αυτό ίσως να επιδράσει στο πότε θα γίνει η επίσημη αναγγελία της, αλλά η αληθινή χρεωκοπία ισοδυναμεί με την αδυναμία να καλυφθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις που προκύπτουν από τον δανεισμό. Επομένως και μόνο το γεγονός ότι το κράτος σήμερα χρειάζεται δανεικά για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος είναι αρκετό για να μιλάμε για μια εκ των πραγμάτων χρεωκοπία. Κι αυτό ανεξάρτητα από το πότε ή το πώς η Ε.Ε., το ΔΝΤ, οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι των χρηματαγορών θα κρίνουν ότι τους συμφέρει να προχωρήσουν και στην επίσημη πτώχευση της χώρας.

Τι δείχνουν τα στοιχεία

Μόνο το 2009 για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους δαπανήθηκαν πάνω από 41 δισ. ευρώ ως τοκοχρεωλύσια (βλ. Πίνακα 1). Πράγμα που αντιστοιχεί στο 47% του συνόλου των δημοσίων δαπανών και στο 17% του ΑΕΠ της χώρας. Αν σ' αυτά συνυπολογιστούν και οι εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων, οι οποίες αφορούν κυρίως τίτλους Euro Commercial Paper (ECP) που εκδίδονται για ένα σύντομο χρονικό διάστημα -κατά μέσο όρο 182 ημέρες- και έχουν σαν βασικό στόχο την άμεση άντληση «κεφαλαίου κίνησης», τότε οι συνολικές δαπάνες εξυπηρέτησης εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για το 2009 οι εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων έφτασαν κοντά στα 36 δισ. ευρώ. Έτσι το συνολικό κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους για το 2009 ξεπέρασε τα 77 δισ. ευρώ, όταν τα δημόσια έσοδα για την ίδια χρονιά μόλις που υπερβαίνουν τα 59 δισ. ευρώ. Έτσι, το συνολικό κόστος εξυπηρέτησης αντιστοιχεί πια σχεδόν στο 90% των δημοσίων δαπανών και στο 32% του ΑΕΠ της χώρας. Ποιος είναι αυτός που με σοβαρότητα μπορεί να υποστηρίξει ότι μια οικονομία -και μάλιστα τόσο παραγωγικά αναιμική όσο η οικονομία της Ελλάδας- είναι σε θέση να αντέξει μια τέτοια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει έστω και υποψία άλλης δημοσιονομικής πολιτικής, όσο ο κρατικός προϋπολογισμός και γενικά τα δημόσια οικονομικά βαρύνονται από αυτό το ανυπόφορο κόστος; Πόσο πρέπει να συρρικνωθούν οι δημόσιες δαπάνες για να γίνει δυνατή μια μερική έστω αποπληρωμή του χρέους; Η προοπτική πραγματικής μείωσης του δημόσιου χρέους δεν υφίσταται σε κανένα από τα πακέτα «διάσωσης» που συζητά η Ε.Ε. και το ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία. Μάλιστα οι Βρυξέλλες εκτιμούν ότι το 2011, με το πέρας του «προγράμματος σταθερότητας», το δημόσιο χρέος θα έχει σκαρφαλώσει στο 135% του ΑΕΠ. Μόνο που ένα τέτοιο χρέος θα έχει εκτινάξει τις ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησής του τουλάχιστον στα 46 δισ. ευρώ σε τοκοχρεωλύσια και στα 38 δισ. ευρώ σε εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων. Με άλλα λόγια, το σύνολο των ετήσιων δαπανών εξυπηρέτησης θα φτάσει να ξεπερνά το 35% του ΑΕΠ της χώρας. Κι όλα αυτά χωρίς να έχει συνυπολογιστεί η εκτίναξη του κόστους δανεισμού, το οποίο πέρυσι σχεδόν διπλασιάστηκε και φέτος έχει ήδη τριπλασιαστεί σε σύγκριση με το 2008, χωρίς κανείς να γνωρίζει μέχρι πού μπορεί να φτάσει.


Η αλήθεια είναι ότι όσοι μισθοί κι αν περικοπούν, όσο κι αν λεηλατηθεί το λαϊκό εισόδημα, όσο κι αν ξεπουληθεί η χώρα στις διεθνείς αγορές, όχι μόνο είναι πρακτικά αδύνατο να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος και η διαρκώς ογκούμενη εξυπηρέτησή του, αλλά οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε μια μεγαλύτερη έξαρση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη διετία της «δημοσιονομικής προσαρμογής» 2010 και 2011 το ελληνικό δημόσιο θα χρειαστεί σχεδόν 90 δισ. ευρώ μόνο για τοκοχρεωλύσια, όταν τα προϋπολογιζόμενα δημόσια έσοδα αναμένεται να φτάσουν τα 134 δισ. ευρώ. Πώς είναι δυνατόν να μιλά κανείς για αποφυγή της χρεοκοπίας όταν με το «καλημέρα σας» πρέπει να πληρώσει στους δανειστές του το 67% των προσδοκόμενων εσόδων του; Και άρα τι νόημα έχουν οι «θυσίες» που καλείται η χώρα και ο λαός της να υποστούν για να βγούμε δήθεν από την οικονομική κρίση;

Η Ε.Ε., όπως και το ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρεται να ξεπεράσει την οικονομική κρίση η Ελλάδα, αλλά να προστατεύσει αφενός το ευρώ και αφετέρου τους κερδοσκόπους κατόχους των τίτλων του ελληνικού χρέους -εκ των οποίων οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Γερμανίας κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος- από τη χρεωκοπία της χώρας. Τα μέτρα που επιβάλλονται έχουν σαν πρώτο και κύριο σκοπό να εξασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει απρόσκοπτα να πληρώνει τους δανειστές της, ακόμη κι αν χρειαστεί να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα και ο λαός της. Πρόκειται για έναν αληθινό φόρο αίματος στον βωμό των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τα τοκοχρεωλύσια που έχει καταβάλει το ελληνικό δημόσιο για τη δεκαετία 2000-2009 ανέρχονται στα 297 δισ. ευρώ! Με άλλα λόγια, το ελληνικό δημόσιο έχει προεξοφλήσει ήδη ολόκληρο σχεδόν το σημερινό δημόσιο χρέος του που ανέρχεται στα 298 δισ. ευρώ για το 2009! Κι όλα αυτά δίχως να έχουμε συνυπολογίσει τις εξοφλήσεις των βραχυπρόθεσμων τίτλων για την ίδια περίοδο. Πρόκειται για ένα αληθινό φόρο αίματος στους διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους που θέτει επί τάπητος την ίδια την βιωσιμότητα της εθνικής οικονομίας

Ποιος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση;

Η συνήθης δικαιολογία του συρμού που ακούγεται για τις ευθύνες της σημερινής κατάστασης, είναι ότι φταίει το σπάταλο και διεφθαρμένο κομματικό κράτος. Όμως, η αλήθεια βρίσκεται πολύ πιο βαθιά. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 επιβλήθηκε στη χώρα ένα καταστροφικό μοντέλο «εξωστρεφούς» ανάπτυξης, ανοιχτό στις πιο ασύδοτες και μονοπωλιακές δυνάμεις των διεθνών αγορών. Ανοχύρωτη η χώρα και κλειδωμένη στον αυτόματο πιλότο της Ε.Ε., οικοδόμησε μια παρασιτική οικονομία που αποτέλεσε και αποτελεί έναν παράδεισο κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Θα αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το μερίδιο του επιχειρηματικού κέρδους στην ετήσια προστιθέμενη αξία στις ΗΠΑ κυμάνθηκε την τελευταία δεκαετία γύρω από το 32%, στην Ευρωζώνη κατά μέσο όρο στο 36%, ενώ στην Ελλάδα ξεπέρασε το 56%! Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα η αποζημίωση της εργασίας κυμάνθηκε στο 35%, ενώ στην Ευρωζώνη στο 55%!

Για να στηριχθεί λοιπόν η κερδοφορία του κεφαλαίου και να διατηρήσει αυτά τα εξωφρενικά επίπεδα μέσα σε μια χειμαζόμενη οικονομία όπου η αγοραστική δύναμη και η παραγωγική ικανότητα της εγχώριας αγοράς συμπιεζόταν διαρκώς όλο και πιο πολύ, χρειάστηκε η εκρηκτική επέκταση του δανεισμού. Και μάλιστα σ' όλα τα επίπεδα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο το μέσο νοικοκυριό σήμερα να χρωστά το 70% του διαθέσιμου εισοδήματός του, οι τράπεζες να έχουν εξωτερικό χρέος που ξεπερνά το 52% του ΑΕΠ της χώρας και το δημόσιο χρέος να βρίσκεται στα ύψη. Όλα αυτά ήταν το αναγκαίο αποτέλεσμα ενός ολόκληρου τρόπου ανάπτυξης που υπέταξε τη χώρα σε μια πλασματική (κυρίως δανειακή) επέκταση της εσωτερικής ζήτησης, η οποία στηριζόταν κυρίως στην αναγωγή ενός ολόκληρου συστήματος αγυρτείας και απάτης σε βασικό μοχλό της οικονομίας, μέσα από την προνομιακή ενίσχυση της κερδοσκοπίας στις χρηματαγορές, στην πιστωτική και χρηματιστική αγορά.

Την τραγική εικόνα της ελληνικής οικονομίας ήρθε να συμπληρώσει η είσοδος στην ΟΝΕ και η επιβολή του ευρώ. Μπορεί η ΟΝΕ και το ευρώ να μην αποτελούν τις αιτίες των προβλημάτων και των αδιεξόδων της χώρας, αλλά είναι πλέον πασιφανές ότι λειτούργησαν καταλυτικά στη δραματική επιδείνωση της συνολικής κατάστασης. Λειτούργησαν σαν ασφυκτικός «κορσές», που προκαλεί ασφυξία στην οικονομία και την κοινωνία, σαν θανάσιμος «βρόγχος» στον λαιμό μιας ήδη προβληματικής και εντελώς εξασθενημένης οικονομίας. Έτσι οδήγησαν από την πρώτη στιγμή ολόκληρη την οικονομία, το λαϊκό εισόδημα και την εγχώρια αγορά σε βαθύτατη κρίση, η οποία προηγήθηκε της παγκόσμιας κρίσης που ξέσπασε το 2007-2008. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η Ε.Ε. απάντησαν στην κρίση αυτή ενισχύοντας με κάθε τρόπο τον δανεισμό. Κι έτσι δημιούργησαν μια οικονομία-φούσκα για την στήριξη του «ισχυρού ευρώ», η οποία εμφανιζόταν εικονικά να αναπτύσσεται ταχύρρυθμα, ενώ στην πραγματικότητα κατέρρεε.

Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση και η τρομακτική υπερσυσσώρευση κυρίως πλασματικού κεφαλαίου άρχισε να καταρρέει διεθνώς, τότε άρχισαν να σπάνε μία-μία και οι διάφορες φούσκες. Τα οικονομικά θαύματα τύπου Ιρλανδίας έσβησαν εν μία νυκτί. Χώρες σαν την Ισλανδία χρεωκόπησαν. Μαζί τους έσκασε και η φούσκα της ελληνικής οικονομίας, ενώ κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να σκάσει και η τεράστια χρηματοπιστωτική φούσκα που δημιούργησε το ευρώ στο σύνολο της ευρωζώνης. Η τεράστια διευκόλυνση της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας που έφερε το ευρώ οδήγησε σήμερα τις τράπεζες της ευρωζώνης -κυρίως των ισχυρών εταίρων- να κατέχουν τίτλους (ομόλογα, παράγωγα, κ.ο.κ.) συνολικής αξίας άνω των 41 τρισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 26 τρισ. να ανήκουν στην κατηγορία των «τοξικών προϊόντων», όπως ονομάστηκαν τα παράγωγα υψηλού ρίσκου που προκάλεσαν το μεγάλο κραχ το φθινόπωρο του 2008. Αν σκεφτούμε ότι το συνολικό ΑΕΠ της ευρωζώνης ανέρχεται μόλις στα 9,6 τρισ. ευρώ, μπορεί να καταλάβει ο καθένας ότι αυτή η τεράστια συγκέντρωση σε χρηματοπιστωτικούς τίτλους είναι μια βόμβα στα θεμέλια της ευρωζώνης που είναι έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.

Εδώ βρίσκεται και ο κίνδυνος για το ευρώ, που δεν προκάλεσαν ούτε οι επιθέσεις των κερδοσκόπων, ούτε το έλλειμμα της Ελλάδας, ή των άλλων χωρών, αλλά η ίδια η επιτυχία του ως διεθνές μέσο αποθησαυρισμού, συσσώρευσης και κερδοσκοπίας στις αγορές κεφαλαίου. Εδώ εντοπίζεται και το ενδιαφέρον των Βρυξελλών, όπως και των διεθνών αγορών. Δεν τους ενδιαφέρει αυτό καθαυτό το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά να μην θιγεί η βιωσιμότητα του ευρώ και η ενότητα της ευρωζώνης. Να μην γίνει η Ελλάδα αφορμή για ένα ντόμινο χρεωκοπιών και αποχωρήσεων από την ευρωζώνη που θα υπονομεύσουν το ευρώ και θα πυροδοτήσουν την κατάρρευση της ΟΝΕ κάτω από ήδη δυσβάσταχτο βάρος της υπερσυσσώρευση «τοξικών» τίτλων.

Η χώρα αντιμετωπίζει μια νέα ιδιότυπη κατοχή

Η χώρα οδηγείται σε ένα ασφυκτικό καθεστώς δημοσιονομικής κατοχής, γιατί η «δημοσιονομική προσαρμογή» που ζητούν οι αγορές και οι Βρυξέλλες ισοδυναμεί με πολιτική αυτοχειριασμού, καταστροφής και διάλυσης. Το κύριο μέλημα των Βρυξελλών δεν είναι η αποτροπή της χρεωκοπίας αυτής καθαυτής, αλλά να αποφευχθεί για όσο αυτό είναι δυνατό η επίσημη ανακοίνωσή της. Αν και τα δεδομένα λένε ότι δεν θα την αποφεύγουν ακόμη για πολύ. Η χώρα έχει καταδικαστεί σε ολοκληρωτική καταστροφή, προκειμένου με την τελευταία ικμάδα της οικονομίας της, με ό,τι έχει απομείνει από την αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων και της εγχώριας αγοράς να συνεχίσει να πληρώνει τους δανειστές της.

Η κυβέρνηση έχει ήδη παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στις Βρυξέλλες και τις αγορές. Δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να υποτάσσεται στις έξωθεν εντολές. Η ίδια η έννοια της εθνικής κυριαρχίας τουλάχιστον στο πεδίο της οικονομίας και της οικονομικής πολιτικής, αποτελεί φρικτή φάρσα. Η παλιά λογική της ψωροκώσταινας και των ιστορικά πιο άθλιων καθεστώτων εθνικής υποτέλειας γνωρίζει νέα μεγαλεία. Η πολιτική ηγεσία της χώρας νοιάζεται μόνο για το πώς θα «αποκαταστήσει την αξιοπιστία της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές», δηλαδή στους κερδοσκόπους. Και για να το πετύχει είναι διατεθειμένη να τα δώσει όλα, ό,τι και να της ζητηθεί.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι απλοί εργαζόμενοι δεν έχουν απλά να αντιμετωπίσουν μια άγρια αντιλαϊκή πολιτική, αλλά την χρεωκοπία ενός ολόκληρου συστήματος που καταρρέει και απειλεί να συμπαρασύρει ολόκληρη τη χώρα και τον λαό της. Τι πρέπει να γίνει; Να αναζητήσουμε πρόσθετες πηγές δανεισμού; Να αναζητήσουμε ευρωομόλογα, λαϊκά ομόλογα, κινέζικα, ρωσικά ή αραβικά κεφάλαια, κ.λπ., προκειμένου να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τον φόρο αίματος στους δανειστές κερδοσκόπους; Ή να σπάσουμε εδώ και τώρα τον φαύλο κύκλο του δανεισμού; Κι αυτό μπορεί να γίνει προς όφελος της χώρας και του λαού της μόνο με έναν τρόπο: την μονομερή παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Στο κάτω-κάτω της γραφής οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά υποχρέωση να αποπληρώσουν χρέη, που αποτελούν προϊόντα τοκογλυφίας, ρεμούλας και κερδοσκοπίας. Και τα οποία τα έχουν ήδη πληρώσει διπλά και τρίδιπλα όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το μέτρο αυτό είναι ένα αμυντικό μέτρο ανάγκης, το οποίο θα μας επιτρέψει να διασώσουμε τους τεράστιους πόρους, που σήμερα κατασπαταλιούνται για το χρέος, και να τους διοχετεύσουμε σε έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης, ο οποίος θα βασίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με πρωταρχικό κριτήριο τις πιο επείγουσες ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της χώρας. Πρόκειται για ένα μέτρο που χρειάζεται να συνοδευτεί άμεσα με την επιβολή δραστικών ελέγχων στην κίνηση του κεφαλαίου, που πρόσφατα ακόμη και το ΔΝΤ χαρακτήρισε ως ένα «χρήσιμο εργαλείο της οικονομικής πολιτικής», καθώς και με την εθνικοποίηση των κύριων τραπεζών, ώστε να πάψει το πιστωτικό σύστημα να απομυζά την οικονομία και το εισόδημα.

Μπορεί να ασκηθεί μια τέτοια πολιτική εντός της ΟΝΕ και με το ευρώ; Σαφώς όχι. Όσο η χώρα βρίσκεται υπό το καθεστώς του ευρώ είναι υποχρεωτικά εκτεθειμένη στις πιέσεις, τους εκβιασμούς και τις επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας, είναι παντελώς ανοχύρωτη απέναντι στις πιο ασύδοτες δυνάμεις της αγοράς και λειτουργεί ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της Ευρωζώνης. Η οικονομία της χώρας πρέπει να αποκτήσει τη νομισματική της ελευθερία για να είναι σε θέση να απελευθερώσει τις δυνατότητές της, να ανασυγκροτήσει την παραγωγική της βάση και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που προσφέρει η διεθνής οικονομική ζωή. Το ιστορικό δίλημμα που δίχασε παλιότερα την αριστερά σήμερα βρίσκει την τελειωτική του απάντηση στην πράξη. Σήμερα, κάθε πρόταση που δεν αγγίζει το ευρώ, όσο φιλολαϊκή ή αριστερή κι αν εμφανίζεται, όσο αγνές προθέσεις κι αν έχει, στην πράξη εξαπατά τους εργαζόμενους και βάζει πλάτη στην κυρίαρχη πολιτική.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ
Πηγή: Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, 7/3/2010

Σε ελεύθερη πτώση το δημόσιο σχολείο

Τέρμα στους διορισμούς, χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών, εργασιακή γαλέρα για τους ήδη υπηρετούντες, συνωστισμός μαθητών στα τμήματα από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο

Το νέο σχολείο της κ. Διαμαντοπούλου είναι το σχολείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πώς ορίζεται το σχολείο αυτό; Με μια λέξη: Φτηνό. Δύο είναι τα εργαλεία για να γίνει το σχολείο ακόμα πιο φτηνό απ' ό,τι είναι: Ο δραστικός περιορισμός των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Και τα δύο έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Την αποδέσμευση του κράτους από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί τη δημόσια εκπαίδευση. Η ελεύθερη πτώση του δημόσιου σχολείου έχει ήδη ξεκινήσει...

Το νομοσχέδιο - "σκούπα" για την Παιδεία που παρουσίασε, την προηγούμενη Τρίτη, η Α. Διαμαντοπούλου, είναι η επίσημη θεσμοθέτηση του φτηνού σχολείου. Πρώτος στόχος, "ο εξορθολογισμός του συστήματος με βάση τις πραγματικές ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό που προσδιορίζεται τόσο από τα διεθνώς ισχύοντα όσο και από τις ιδιομορφίες της χώρας" (Εισηγητική έκθεση για το νέο μοντέλο σχολείου). Οι ιδιομορφίες της χώρας είναι τα νησιά της. Ε, πόσα έχουμε; -αναρωτιέται η Α. Διαμαντοπούλου, σε τηλεοπτική της εμφάνιση στο Mega, και απαντά:

Είναι εκατό. Ο τρόπος που το διατυπώνει είναι σαν τα εκατό νησιά να είναι αμελητέα ποσότητα, που δεν μπορεί να ανακόψει τον μεγάλο στόχο. Η υπουργός Παιδείας έχει υπολογίσει και δηλώνει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι... "τα διεθνώς ισχύοντα" υπαγορεύουν στην Ελλάδα μέχρι εκατόν πενήντα χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Πόσους έχουμε σήμερα; Εκατόν ογδόντα χιλιάδες, τονίζει με αγανάκτηση. Κι αν βάλεις αναπληρωτές και ωρομίσθιους, φτάνουμε κάθε χρόνο στις διακόσιες δέκα χιλιάδες, συμπληρώνει. Οπότε ο πρώτος στόχος είναι να τελειώνει μ' αυτό... το αίσχος και να φέρει τα πράγματα στα, αυθαιρέτως προσδιορισμένα, διεθνώς ισχύοντα.

Μηδενικοί διορισμοί και απολύσεις την επόμενη τριετία
Το Πρόγραμμα Σταθερότητας, που ωστόσο έχει ακυρωθεί από τις τελευταίες εξελίξεις, κόμιζε τη βαθμιαία προσαρμογή κόβοντας κατά 50% τους διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών (περίπου 3.000 λιγότερους) και κατά 70%-80% τις προσλήψεις αναπληρωτών (7.000-8.000 αναπληρωτές λιγότερους). Με την αναπροσαρμογή, οι 3.000 διορισμοί εκπαιδευτικών που θα γίνονταν την επόμενη σχολική χρονιά θα γίνουν σε μια τριετία. Τώρα, με το ΔΝΤ, μπορεί να μη γίνουν και καθόλου. Για τους αναπληρωτές, ούτε λόγος να γίνεται.

Στην περίπτωση της εκπαίδευσης, η δραστική μείωση των προσλήψεων σημαίνει πρακτικά δεκάδες χιλιάδες απολύσεις.

Διορισμοί κι αν, μόνο μέσω ΑΣΕΠ
Όλο αυτό έρχεται να θεσμοθετηθεί με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Με τις προωθούμενες ρυρθμίσεις, όλοι οι εκπαιδευτικοί θα διορίζονται ή θα προσλαμβάνονται μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, που θα πραγματοποιούνται κάθε δύο χρόνια και θα είναι ανοικτοί! Δεν θα προκηρύσσεται δηλαδή συγκεκριμένος αριθμός θέσεων. Το μόνο που εξασφαλίζει στον υποψήφιο εκπαιδευτικό η επιτυχία στον διαγωνισμό είναι η δυνατότητα να καταγραφεί στον πίνακα επιτυχόντων με ισχύ μέχρι την επόμενη δοκιμασία.

Οι περίπου 36.000 νέοι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται στις λίστες της προυπηρεσίας, την οποία όλοι γνωρίζουμε με τι κόπο έχουν μαζέψει, θα περάσουν και αυτοί από τη δοκιμασία της γραπτής εξέτασης, με μόνο μπόνους χαμηλότερη βάση για δύο διαγωνισμούς. Η διετής μεταβατική περίοδος, που προβλέπει το νομοσχέδιο, δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρυσμα, διότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για το πόσοι θα διοριστούν. Ούτε καν για τους εκπαιδευτικούς με 30 μήνες προϋπηρεσία δεν δεσμεύεται η υπουργός Παιδείας.

Αναπληρωτές με μειωμένο ωράριο: η νέα βάφτιση των ωρομισθίων
Οι αναπληρωτές γίνονται... ωρομίσθιοι με την εισαγωγή ενός νέου θεσμού: του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο.

Υπερωρίες - Συγχωνεύσεις
Επιβάλλεται εργασιακή γαλέρα για τους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς, που περιλαμβάνει πέντε ώρες μάθημα επιπλέον με τη μορφή υπερωριών (από τις 21 ώρες διδασκαλίας θα πάνε στις 26), διπλές αναθέσεις μαθημάτων, καθιερώνεται μάλιστα η δεύτερη ειδικότητα του εκπαιδευτικού, και περιπλανήσεις σε διάφορα σχολεία μέχρι να πιάσουν το μάξιμουμ της διδακτικής απασχόλησης.

Επιπλέον, όπως παραδέχτηκε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, πάμε για συγχωνεύσεις τμημάτων με παραβίαση του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Από τον Σεπτέμβριο κανένα τμήμα στα δημοτικά δεν θα είναι με 25 μαθητές (τα τμήματα θα είναι στην καλυτέρα των περιπτώσεων 28άρια) και στα γυμνάσια-λύκεια 30άρια με προοπτικές ξεχειλώματος.

Ακυρώσεις αντισταθμιστικών μέτρων
Αν και είναι νωρίς ακόμα, με βεβαιότητα μπορεί να προβλέψει κανείς την ακύρωση κάθε αντισταθμιστικού εκπαιδευτικού μέτρου (τάξεις υποδοχής, πρόσθετη διδακτική στήριξη και ενισχυτική διδασκαλία), την επόμενη σχολική χρονιά.

Προσλήψεις αναπληρωτών με μειωμένο ωράριο και, εννοείται, αποδοχές, θα γίνουν μόνο αν και μετά τα δρακόντεια μέτρα εξακολουθούν να υπάρχουν κενά.

Τέλος, όσοι υποψήφιοι καταφέρουν να λάβουν το εισιτήριο για την τάξη, θα υποστούν διετή δοκιμασία για να αποδείξουν σε έναν Μέντορα-αξιολογητή αν είναι ικανοί. Το δικαίωμά τους σε μόνιμη εργασία τίθεται υπό αμφισβήτηση και ίσως όχι μόνο το δικό τους, αλλά και των ήδη υπηρετούντων.

Συκοφάντηση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού
Εννοείται ότι όλη αυτή η επιχείρηση δραστικού περιορισμού των δαπανών συνοδεύεται από τη συκοφάντηση του εκπαιδευτικού και του έργου του.

Μετά απ' αυτά, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το σύνθημα Διαμαντοπούλου ότι "το νέο σχολείο απαιτεί αυτοσχεδιασμό σε βάθος", εννοείται για να λειτουργήσει.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, 18/4/2010

Οι «κρυφές» διατάξεις του νομοσχεδίου

Πώς θα γίνεται η πρόσληψη - αξιολόγηση εκπαιδευτικών
Οι «κρυφές» διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν την εξέλιξη δασκάλων και καθηγητών

Χρονιά αξιολόγησης θα είναι η επόμενη για τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς της χώρας. Έλεγχος του εκπαιδευτικού έργου και υποχρεωτικές υπερωρίες, επιλογή «σώματος» αξιολογητών σε κάθε σχολείο, νέα αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης. Αυτές είναι μόνο τρεις από τις διατάξεις περί αξιολόγησης που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο κατατίθεται τον επόμενο μήνα στη Βουλή για ψήφιση. «Το Βήμα» παρουσιάζει τις «κρυφές» διατάξεις του, εκείνες που αφορούν την εξέλιξη δασκάλων και καθηγητών, αλλά και τα ακριβή κριτήρια για τη επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης και τη μοριοδότησή τους.

Διορισμοί εκπαιδευτικών
Όπως ανακοινώθηκε ήδη, από το 2013 όλοι οι διορισμοί εκπαιδευτικών θα γίνονται πλέον μόνο μέσω ΑΣΕΠ. Οι προσλήψεις για τα επόμενα τρία χρόνια θα γίνονται με το σύστημα του 60% από το ΑΣΕΠ και 40% από τον πίνακα αναπληρωτών. Μετά το 2013 θα υπάρχει πίνακας ο οποίος θα καταρτίζεται με βάση τον βαθμό επιτυχίας στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, τα επιστημονικά προσόντα (μεταπτυχιακά, διδακτορικό κ.ά.), κοινωνικά κριτήρια (πολύτεκνοι, ανάπηροι κ.ά.) και την προϋπηρεσία. Παράλληλα όμως το υπουργείο Παιδείας προωθεί τρία σημεία-«κλειδιά» στο νέο σύστημα:

Όσοι εκπαιδευτικοί έχουν προϋπηρεσία πάνω από 24 μήνες και δεν προσληφθούν με τη διαδικασία του 60%-40% στη διάρκεια των επόμενων δύο ετών, θα λάβουν ειδικό «μπόνους» διορισμού. Δηλαδή θα πριμοδοτηθούν με τη χαμηλότερη βάση (50-55) των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού, άσχετα με το αν έχουν λάβει μέρος σε αυτόν. Στη βαθμολογία μπορούν να προσθέσουν άλλα τυχόν προσόντα τους (μεταπτυχιακά, διδακτορικούς τίτλους, κοινωνικούς λόγους κτλ.).

Υποχρεωτικές υπερωρίες - Κατάργηση ωρομισθίων
Υποχρεωτική γίνεται η υπερωρία για τους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς και καταργείται ο θεσμός του ωρομισθίου. Έτσι, αναπληρωτές θα προσλαμβάνονται μόνο αν οι δάσκαλοι ή καθηγητές ενός σχολείου έχουν εξαντλήσει το ωράριό τους και έχουν κάνει και τις 5 ώρες που προβλέπονται την εβδομάδα ως υπερωρίες. Αν το σύνολο των απαιτούμενων ωρών διδασκαλίας, είναι λιγότερες από 16 ώρες, εισάγεται ο θεσμός του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο (με όλα τα δικαιώματα) και όχι του ωρομισθίου.

Καθιερώνεται η δεύτερη ειδικότητα του εκπαιδευτικού. Θα μπορούν να διδάσκουν σε- συγκεκριμένη μόνο- δεύτερη ειδικότητα που θα προκύπτει από τα πτυχία και τις γνώσεις τους και όχι σε όποια ειδικότητα τους ζητηθεί.

Εισαγωγή του θεσμού του μέντορα εκπαιδευτικού
Ο θεσμός του μέντορα του εκπαιδευτικού λειτουργεί επί σειρά ετών με επιτυχία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Βάσει αυτών των προτύπων, θα «περάσει» και στα δημόσια σχολεία. Ο μέντορας είναι εκπαιδευτικός με πείρα και αυξημένα προσόντα που θα αναλαμβάνει την καθοδήγηση και την υποστήριξη των πρωτοδιόριστων ανά ειδικότητα. Η μονιμοποίηση ενός εκπαιδευτικού θα μπορεί θα γίνει μόνο ύστερα από αξιολόγηση, η οποία μπορεί να καταλήξει σε πρόταση μονιμοποίησης ή σε πρόταση μετάταξής του σε άλλη υπηρεσία του υπουργείου. Κατά το πρώτο έτος πρόσληψης των εκπαιδευτικών θα γίνονται εντατικά προγράμματα επιμόρφωσής τους.

Στελέχη της Εκπαίδευσης
Αλλάζει συνολικά ο τρόπος επιλογής των στελεχών της Εκπαίδευσης, ενώ δικαίωμα εξέλιξης θα έχουν μόνο όσοι εκπαιδευτικοί έχουν συμμετάσχει σε διαδικασίες αξιολόγησης στα σχολεία. Επίσης υποχρεωτικό χαρακτήρα θα έχει πια η επιμόρφωση σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης. Ακόμη:

Μειώνεται από 20 σε 15 το ποσοστό των μορίων της προσωπικής συνέντευξης ως κριτηρίου για την επιλογή στελεχών.

Τα μέλη των επιτροπών θα καταθέτουν ξεχωριστές εκθέσεις αξιολόγησης στο στάδιο της συνέντευξης και οι υποψήφιοι θα καλούνται να καταθέσουν συγκεκριμένη έκθεση-«μελέτη περίπτωσης» ανάλογα με τα θέματα που θα τους ζητηθούν από τις επιτροπές.

Τα μέλη των επιτροπών θα επιλέγονται με βάση τις προτάσεις ανεξαρτήτων φορέων εκπαίδευσης. Η τελική επιλογή γίνεται έπειτα από γνώμη της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και πρόταση του υπουργού Παιδείας.

Διαδικασία αξιολόγησης
Όπως ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας στο υπουργικό συμβούλιο, η διαδικασία της αξιολόγησης θα προβλέπει ότι:

Κάθε σχολική μονάδα, ως το τέλος Σεπτεμβρίου, θα βάζει εκπαιδευτικούς στόχους για το σχολικό έτος που ξεκινά.

Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς θα συντάσσεται έκθεση αξιολόγησης στην οποία θα ελέγχεται αν οι στόχοι που μπήκαν υλοποιήθηκαν και αν η σχολική ομάδα λειτούργησε ομαλά στο σύνολό της. Επίσης θα κατατάσσονται οι αδυναμίες και θα υποβάλλονται σχετικές προτάσεις.

Η αξιολογική έκθεση θα γίνεται υπό την επίβλεψη του διευθυντή κάθε σχολείου, σε συνεργασία με τον σύλλογο διδασκόντων και τους σχολικούς συμβούλους. Θα παρουσιάζεται μάλιστα στο σχολικό συμβούλιο και στους γονείς και θα αναρτάται στο Διαδίκτυο.

Όλες οι αξιολογικές εκθέσεις θα καταλήγουν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ως επιβλέποντα οργανισμό.


Πηγή: Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 17/4/2010

Η (αυτο) αξιολόγηση προ των πυλών

«ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ
Επέλαση των αναδιαρθρώσεων στα σχολεία

Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές πρέπει να ορθώσουν ισχυρά εμπόδια, να βάλουν φρένο στις αντιδραστικές επιβολές που θα έρθουν με την «αυτοαξιολόγηση».
Το βασικό εργαλείο, ο βασικός μοχλός με τον οποίο θα επιβάλει η κυβέρνηση την πολιτική της για το «νέο» διαφοροποιημένο σχολείο της αγοράς και της αμάθειας, μπαίνει σε εφαρμογή: Με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας προς τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και τους σχολικούς συμβούλους της επικράτειας, ορίζεται η έναρξη και η διαδικασία της «αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας»!

Σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου (37100/Γ1/31-3-2010), η αυτοαξιολόγηση «έχει ως στόχο να αναδείξει τη σχολική μονάδα ως βασικό φορέα προγραμματισμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου», ενώ αμέσως παρακάτω σημειώνεται ως επιδίωξη, οι εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς «με τις δράσεις τους να οδηγηθούν σε μια αποτελεσματικότερη οργάνωση, διοίκηση και διαχείριση της σχολικής μονάδας». Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, λένε ότι κάθε σχολείο θα κάνει μόνο του τα... κουμάντα του, θα φτιάχνει το πρόγραμμά του, θα βρίσκει τους πόρους του, θα αυτοδιοικείται και θα ανταγωνίζεται με το διπλανό του.
Υποκριτικά, το υπουργείο λέει ότι το πρώτο τετράμηνο εφαρμογής του προγράμματος θα δοθεί έμφαση στα «ποσοτικά στοιχεία». Πρόκειται για υποκρισία, γιατί τα ποσοτικά στοιχεία τόσο των πόρων των σχολικών μονάδων όσο και των... επιδόσεων των μαθητών, τα γνωρίζουν πολύ καλά στο υπουργείο και δε χρειάζονται αξιολογήσεις για να τα λύσουν. Τα σχολεία «κλουβιά», τα σχολεία με κοντέινερ, τα ετοιμόρροπα νοικιασμένα κτίρια για παράδειγμα, είναι όχι μόνο γνωστά αλλά και καταγγελμένα επανειλημμένα από γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές. Δεν υπάρχει πουθενά, όμως, στην εγκύκλιο του υπουργείου, ούτε καν μια υπόσχεση για λύσεις εκεί που τα προβλήματα ξεχειλίζουν. Αντίθετα, υπάρχει μια διαρκής προτροπή για... να βρουν λύσεις τα ίδια τα σχολεία από μόνα τους, οι διευθυντές, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς.

Αποκαλυπτικά τα κριτήρια... «αυτοαξιολόγησης»

Από τον πίνακα με τα κριτήρια «αυτοαξιολόγησης» που μοίρασε το υπουργείο Παιδείας μαζί με την εγκύκλιο, σταχυολογούμε:

-- Πόροι ανθρώπινου δυναμικού:

«Εφαρμογή καινοτομιών». Από τις πρώτες λέξεις του στα κριτήρια «αυτοαξιολόγησης» το υπουργείο προτάσσει το κατά πόσον διοίκηση, εκπαιδευτικοί και μαθητές δουλεύουν στο πνεύμα της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, υποτασσόμενοι στις σύγχρονες απαιτήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας.
«Ανάπτυξη κοινωνικών δραστηριοτήτων». Βλέπε εθελοντισμός που θα καλύπτει τα κενά που αφήνει η κρατική πολιτική, από δενδροφυτεύσεις μέχρι προγράμματα πρόνοιας και φροντίδας ηλικιωμένων... Αυτά θα αξιολογούνται θετικά για το... εκπαιδευτικό έργο μιας σχολικής μονάδας!

-- Οικονομικοί Πόροι:

«Κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών και προβλεπόμενης δαπάνης». Δηλαδή, αφήνεται να εννοηθεί ότι το κάθε σχολείο μπορεί να έχει έσοδα και από άλλες πηγές πέραν της κρατικής χρηματοδότησης!
Και αμέσως παρακάτω τίθενται τα ερωτήματα: «Ο Δήμος ή Κοινότητα υποστηρίζει οικονομικά το σχολείο; Ο Σύλλογος Γονέων/ Κηδεμόνων ενισχύει οικονομικά το σχολείο;»...

-- Διοίκηση Σχολική μονάδας:

«Αριθμός ημερών πραγματοποιηθείσας λειτουργίας του σχολείου (σε μηνιαία & ετήσια βάση)». Είναι ένας κομψός τρόπος καταμέτρησης π.χ. των απεργιών των εκπαιδευτικών, των μαθητικών κινητοποιήσεων κ.ο.κ. Και φυσικά όσες περισσότερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις μετράει ένα σχολείο, τόσο πιο αρνητικά θα αξιολογείται.
«Χρήση του κτιρίου για δραστηριότητες ή εκδηλώσεις από άλλους φορείς». Δηλαδή, νοικιάζετε το κτίριο για άλλες δραστηριότητες; Καλέσατε καμιά επιχείρηση να κάνει τις εκθέσεις ή τις διαλέξεις της κ.ο.κ.; «Ενέργειες αξιοποίησης πόρων». Δηλαδή, η διοίκηση του σχολείου πρέπει να έχει χαρακτήρα μάνατζμεντ και κυνηγιού προγραμμάτων!
«Η Διοίκηση του σχολείου θέτει στόχους και προτεραιότητες (...) η κατανομή των εργασιών και η ανάληψη ευθυνών γίνεται σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ικανότητες, δεξιότητες και εμπειρίες του καθενός (εκπαιδευτικών - μαθητών)». Δηλαδή, εφαρμόζεται η πολιτική της πλήρους διαφοροποίησης, η πολιτική που ξεχωρίζει τους μαθητές σε αυτούς που «παίρνουν τα γράμματα» και τους άλλους που «δεν τα παίρνουν».

-- Εκπαιδευτικές διαδικασίες:

«Εφαρμογή διδακτικών μεθόδων (...) με σκοπό την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων των μαθητών». Δηλαδή, αξιολόγηση με βάση το αν οι μαθητές αποκτούν συγκεκριμένες χρηστικές δεξιότητες κι όχι τη διάπλαση του χαρακτήρα τους και την ολόπλευρη μόρφωσή τους.
«Διαμόρφωση (ηλεκτρονικών κατά προτίμηση) αρχείων που αφορούν στην πρόοδο των μαθητών (...) σε όλη τη διάρκεια φοίτησης στη συγκεκριμένη βαθμίδα (...) διαμόρφωση και ενημέρωση φακέλου μαθητή ανά γνωστικό αντικείμενο με εργασίες, γραπτές δοκιμασίες κ.ά». Για το «ξεδιάλεγμα» των μαθητών θα γίνεται διαρκές φακέλωμα, τέτοιο ώστε ακόμα και μια πρόσκαιρη αποτυχία σε μια γραπτή δοκιμασία θα την κουβαλάει διαρκώς στο φάκελό του!

-- Εκπαιδευτικά αποτελέσματα:

«Αναλυτική παρουσίαση των επιδόσεων των μαθητών κατά μάθημα, τάξη, τμήμα και φύλο (...) Ποσοστό των μαθητών κατά φύλο, τάξη και συνολικά σχετικά με τη φοίτηση, τις μετεγγραφές από και προς το σχολείο (...) Οι μαθητές λυκείων σημειώνουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση». Οι καταγραφές αυτές είναι που θα οδηγήσουν τα σχολεία στην πλήρη κατηγοριοποίηση, σε σχολεία της ελίτ και σχολεία για την πλέμπα. Το κριτήριο των μετεγγραφών είναι άκρως αποκαλυπτικό γι' αυτό το στόχο. Γιατί δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να καταγράφονται οι μετεγγραφές για λόγους μετακόμισης της οικογένειας. Οι μετεγγραφές καταγράφονται γιατί οδεύοντας προς την πολιτική επιλογής σχολείου από τους γονείς, από τις επιλογές των γονιών θα φαίνεται ποια σχολεία καταγράφονται ως «καλά» κι αυτό θα είναι κριτήριο για την καλύτερη βαθμολόγησή τους. Κοινώς, πολλά θα είναι τα σχολεία που θα οδηγηθούν σε κλείσιμο ή θα φυτοζωούν, ενώ ο ανταγωνισμός μεταξύ των σχολικών μονάδων θα είναι διαρκής και αδυσώπητος. Οσο για τα ποσοστά επιτυχίας των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις, είναι η αποθέωση του ποσοτικισμού, αφού σε καμιά περίπτωση μια στιγμιαία εξεταστική διαδικασία δεν μπορεί να αποδώσει το σύνολο του εκπαιδευτικού έργου και των μορφωτικών αποτελεσμάτων του για τους μαθητές.
Πρέπει να πάρουν απάντηση από εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές στην πράξη!Το υπουργείο Παιδείας θεωρεί ότι «όλοι οι εκπαιδευτικοί, τα στελέχη της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα οι σχολικοί σύμβουλοι θα έχουν αποφασιστικό ρόλο στη θεσμική αυτή παρέμβαση». Ακριβώς αυτή τη βεβαιότητα της κυβέρνησης πρέπει εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές να την τσακίσουν στην πράξη. Δεν πρέπει να δεχτούν ούτε καν «περιόδους χάριτος» και «πιλοτικές εφαρμογές». Τα αποτελέσματα από αυτήν την εκπαιδευτική πολιτική δεν είναι μόνο γνωστά από τις χώρες που έχουν ήδη εφαρμοστεί αυτές οι αναδιαρθρώσεις, είναι και δυσάρεστα τόσο για την τσέπη των γονιών όσο και για το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών που θα κληθούν σιγά - σιγά να γίνουν μάνατζερ, των μαθητών των λαϊκών οικογενειών που θα αποθαρρύνονται νωρίς - νωρίς για τη συνέχεια της μόρφωσής τους και των γονιών που θα κληθούν να πληρώνουν διπλά και τρίδιπλα σε κάθε σχολείο... θα κριθεί στην παρεμπόδιση αυτών των αναδιαρθρώσεων μέσα σε κάθε σχολική μονάδα.

Η διαδικασία που θα ακολουθηθεί
Η εγκύκλιος έχει αναρτηθεί σε ιστοσελίδες Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, στην ιστοσελίδα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και άλλα εκπαιδευτικά site. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η «αυτοαξιολόγηση» (ως στοιχείο του κυβερνητικού σχεδίου για το «νέο σχολείο») ξεκινάει να εφαρμόζεται χωρίς ίχνος έστω κι αυτής της ψευτο - «διαβούλευσης» όπως είχε διαφημίσει η κυβέρνηση ότι θα γίνει... Μάλιστα, το ίδιο το υπουργείο ομολογεί ότι προκρίνεται η «αυτοαξιολόγηση», γιατί «η εξωτερική αξιολόγηση εκτιμούμε ότι σήμερα, αντί να κινητοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό του σχολείου, μπορεί να προκαλέσει άγχος στους εκπαιδευτικούς»! Εδώ, κομψά, ο ξεσηκωμός που θα προκαλούσε αυτομάτως και μόνο με την εξαγγελία της η εξωτερική αξιολόγηση, ονομάζεται «άγχος».

Σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζεται, οι σχολικοί σύμβουλοι (που καλούνται να σηκώσουν σημαντικό βάρος προώθησης αυτής της υπόθεσης) θα ενημερωθούν από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης τους μήνες Απρίλη - Μάη 2010, στη συνέχεια (τους ίδιους μήνες) θα καλέσουν σε συναντήσεις ενημέρωσης τους διευθυντές και τους εκπαιδευτικούς των σχολείων ευθύνης τους.

Τους μήνες Μάη - Ιούνη 2010 θα επιλεγούν 2 σχολικές μονάδες, από αυτές που θα εκδηλώσουν σχετικό ενδιαφέρον σε κάθε περιφέρεια, όπου θα εφαρμοστεί αρχικά το πρόγραμμα. Στους εκπαιδευτικούς των σχολείων που θα επιλεγούν, θα γίνει ειδική ενημέρωση και θα ξεκινήσει η εφαρμογή του προγράμματος.

Στο συνοδευτικό κείμενο της εγκυκλίου αναφέρεται ότι η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης «πραγματοποιείται σε επάλληλους κύκλους» και «η ολοκλήρωση ενός από τους επάλληλους κύκλους αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου μιας σχολικής μονάδας απαιτεί χρονικό διάστημα μιας διετίας».


Της Γιάννας ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Πηγή: Εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 11/4/2010