35 χρόνια μετά και τα βασικά συνθήματα - αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου παραμένουν πάντα επίκαιρα!
Η ελευθερία είναι το απόλυτο ζητούμενο όλων των εποχών. Μπορεί να κατακτήσαμε την εθνική ελευθερία το '21, την πολιτική ελευθερία μετά το Πολυτεχνείο (από το 1974), αλλά σήμερα πασχίζουμε να κερδίσουμε την ελευθερία των συνειδήσεων και την απεξάρτηση το πολιτικής ζωής από το ρουσφέτι, τις εξυπηρετήσεις, τις διαπλοκές, τη διαφθορά, το νεποτισμό και την αναξιοκρατία. Πολύ σωστές και επίκαιρες είναι οι χθεσινές δηλώσεις (στο Νοσοκομείο Παίδων) του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα: «Υπάρχει μόνο κομματισμός. Τα κόμματα επιλέγουν ένα κομματικό στέλεχος, του δίνουν μια ιδιότητα, χωρίς καμία αξιοκρατική αξιολόγηση, κι αυτός καταλήγει να γίνεται πρωταγωνιστής ενός σκανδάλου».
Η παιδεία έχει αφεθεί εν πολλοίς στις τύχες της, χωρίς ουσιαστική χρηματοδότηση, με ανύπαρκτη συνεισφορά από τους Δήμους στους οποίους -στόχος είναι -μελλοντικά να ανήκει η αρμοδιότητα για τη λειτουργία όλων των σχολείων της χώρας. Με μεταρρυθμίσεις μόνο κατά το όνομα, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές προς τη βελτίωση της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης. Με αλλαγές όπως αυτή η τελευταία των βιβλίων, που δυσχεραίνουν, αντί να διευκολύνουν το εκπαιδευτικό έργο. Με παντελής απουσία αξιολόγησης: θεσμών, προσώπων, λειτουργιών. Με τον εκφυλισμό της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων σε ένα θεσμό που εξυπηρετεί πρώτα τους λειτουργούς της (π.χ. εκπαιδευτικούς) και μετά τον ουσιαστικό κοινωνικό και πολιτικό στόχο της: τους μαθητές. Έτσι ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το ποιους, πότε και πόσους εκπαιδευτικούς θα διορίσουμε παρά για το πώς θα κάνουμε καλύτερη και ουσιαστικότερη την εκπαιδευτική διαδικασία και τη διδασκαλία μέσα στην τάξη.
Τέλος, το τρίτο ζητούμενο, το ψωμί (τα προς το ζειν) αποτελεί και σήμερα βασικό αίτημα, παρόλο που οι Έλληνες έχουν αυξήσει αισθητά το βιοτικό τους επίπεδο μέσα σε αυτή την τριακονταπενταετία. Η μετανάστευση, οι αλλαγές των εργασιακών σχέσεων που συντελούνται τα τελευταία χρόνια εις βάρος των εργαζομένων, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, η συνεχής λιτότητα με τις μηδενικές ουσιαστικά αυξήσεις, η αύξηση της αδιαφάνειας και της αναξιοκρατίας στην εργασία και τέλος η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση συνθέτουν ένα νέο σκηνικό που καθόλου ευοίωνο δεν είναι για τα χρόνια που έρχονται, ιδιαίτερα για τους νέους εργαζομένους. Η δημιουργία μιας νέας τάξης: των νεόπτωχων έχει ήδη αρχίσει να συντελείται παγκόσμια - ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες οικονομίες- αλλά και στην Ελλάδα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το τεράστιο οικολογικό πρόβλημα, την αναζήτηση ενεργειακών πόρων και την ακρίβεια οδηγούν στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος καθόλου μα καθόλου ανθρώπινου για το μέλλον.
Τι μένει λοιπόν από όλα αυτά;
Μα το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε και που έχουν εφαρμόσει γενιές και γενιές ανθρώπων ως τώρα: αγώνας και πάλι αγώνας!
Είναι λοιπόν πάντα επίκαιρο τα βασικό αγωνιστικό σύνθημα της εξέργεσης του Πολυτεχνείου:
¨Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!"
ΠΑΝΟΣ Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου